De eerste anderhalve maand (sinds ik voor mezelf ben begonnen) is voorbij gevlogen! Gevuld met een opleiding en natuurlijk de opstart, met alle bijbehorende zaken: logo, website, visitekaartjes, briefpapier, website vullen, etc. Nu de randvoorwaarden op orde zijn en de opleiding bijna afgerond (zaterdag examen, spannend!!), begint het te kriebelen. Ik heb mezelf 6 maanden de tijd gegeven om mijn bedrijfje rustig vorm te geven en in de markt te zetten, maar sinds vorige week denk ik: “wat nou 6 maanden, ik wil aan de slag!”

Ik wil een eigen netwerk opbouwen, ik wil klanten aantrekken, ik wil….

Ik wil zoveel, dat ik niet weet waar te beginnen. Ik wil bijvoorbeeld graag beginnen met trainingen geven, maar zou ook graag gastlessen geven op het HBO.. en wie uit mijn netwerk ga ik daarvoor dan benaderen?? En zal ik mezelf dan op een specifiek onderwerp in de markt zetten (jonge vluchtelingen, ‘risico’jongeren) of toch meer in zijn algemeen?? De meeste onderdelen uit mijn methode (de ToekomstOntwerp-methode) werken immers voor alle (jonge) doelgroepen, zolang je maar in de gaten houdt wie er voor je zit. Maar specifieke kennis is makkelijker aan te ‘prijzen’. Keuzes, keuzes, keuzes!

En ik wil graag klanten gaan aantrekken, mensen die geholpen zijn met mijn aanpak, mijn manier van coachen. Mensen die hun toekomst willen ‘ontwerpen’ en dat met mijn ondersteuning ook gaan doen! Ik mis het coachende contact met mensen nu al. Maar waar vindt je potentiele klanten? Zal ik me ergens bij aansluiten? Of juist niet? En waarbij dan, gelijkgestemden, of juist een plek waar ik aanvullend kan zijn? En zal ik niet toch ook mijn oude studie (voeding- en gezondheidswetenschappen) opfrissen om ook voedingscoach/gezondheidcoach te kunnen zijn?? Keuzes, keuzes, keuzes!

Het geeft onrust, maar wat is het heerlijk om die keuzes te hebben! En tijd te nemen om na te denken!! Daarbij is het heel fijn om te merken hoeveel informatie ik al heb verzameld de afgelopen weken. Daar doorheen lezen, geeft richting. EN ruimte, ruimte voor een plan.. En laat dat nou precies zijn wat ik nodig heb: EEN PLAN. Niet in mijn hoofd, maar concreet, op papier, met stappen en acties. Door mijn ongeduld om te zetten in plannen, werk ik dingen en creëer ik ruimte in mijn hoofd om na te denken over dat netwerk. Tegen wie kijk ik op? Met wie wil ik samenwerking? Met wie niet? Waar liggen kansen om een specifiek plan van de grond te trekken.. Precies wat ik nodig had om de onrust een plek te geven en weer in die positieve energie terug te komen.. Toch weer tijd voor een vreugdedansje 🙂